🦎 Najsmutniejsze Filmy O Chorobie

Mama jest wdzięczna osobom pomagającym jej podczas brania chemii. Ale ludzie wtedy nie mieli tak za bardzo pojęcia, co to za choroba. O nowotworach nie mówiło się głośno. A mama nie umiała otwarcie prosić o pomoc. Ona zawsze wszystko sobie sama organizuje i wierzy, że sobie poradzi. Znacie jakieś fajne filmy o motocyklistach? 2014-05-31 13:04:52; Filmy o samotnosci/depresji/ chorobie psychicznej ito? 2017-04-27 18:25:02; Filmy o nastoletniej milosci 2017-06-18 00:40:38; Najpiekniejsze filmy o milosci 2013-01-16 17:25:51; Co sądzicie o motocyklach i motocyklistach? :) 2014-06-11 22:00:05; Znacie jakieś piosenki o Dni wina i róż (1962) Dni wina i róż to świetny, nieznany film Blake’a Edwardsa, reżysera Śniadania u Tiffany’ego i serii o Różowej Panterze. Joe Clay (Jack Lemmon) poznaje uroczą sekretarkę Kirsten Arnesen (Lee Remick), abstynentkę, której jedyną słabością jest uzależnienie od czekolady. Joe jest z kolei specem od PR-u w 2. Szalona miłość. Ten film z Drew Barrymore i Chrisem O'Donellem opowiada o romantycznych relacjach między dwojgiem młodych ludzi, naznaczonych emocjonalnymi wzlotami i upadkami typowymi dla zaburzeń afektywnych dwubiegunowych oraz sposób, w jaki uciekają przed rodziną i instytucjami zdrowia psychicznego. 3. Latający Szkot. Ted Sarandos, współdyrektor generalny Netfliksa i główny specjalista ds. treści na platformie, podczas konferencji Code przekazał dane – między innymi te dotyczące najchętniej w historii serwisu oglądanych filmów. Sprawdźcie, które produkcje przyciągnęły największą liczbę widzów. Oglądaliśmy filmy, teatralne spektakle, rozmawialiśmy o sztuce, literaturze, a przy okazji o filozofii, historii, technice. I o nas samych, naszym rodowodzie, postawach, miejscu we Kurtka (2004) Weteran wojny w Zatoce Perskiej, Jack Starks staje się lepszy po zranieniu w głowę. Wraca do swojego ojczystego stanu Vermont, ale kontuzja staje się odczuwalna jako ataki amnezji. Kiedy Starks zostaje oskarżony o zabicie policjanta, zostaje wysłany na badanie psychiatryczne. Armáda mrtvých (2021) Režisér Zack Snyder v roce 2004 obsadil George A. Romera (autora původní verze filmu z roku 1984) do " Úsvit mrtvých", aktualizovaná verze klasického žánru. Snyder šel letos ještě dále s Army of the Dead, filmem o zombiích, lupičích, zombie tygrech, Las Vegas a totálním rozbití. lo__ To nie był film o chorobie, tylko o efektach psychologicznych i życiowych dla rodzica choroby i śmierci dziecka. Nie było to ani sztampowe, ani płytkie. Norton myśli o kasie, Winslet również, choć ma inne powszechnie obecnie problemy, Pena mysli o kasie, ale glownie dlatego, ze umiera i nie chce zostawic rodziny z niczym. Samych w sobie smutnych nie oglądam, ale na mojej liście są takie, na których jednak ryczałam. (zawiera spojlery) Płakałam oglądając: Angel Beats! [chyba na historii Yurippe] [m.in. wspomnienia Rangiku o Ginie, śmierć Gina, Ichigo stracił moc (Rukia zniknęła)] Shingeki no Kyojin [już nie pamiętam, w którym momencie, ale parę U części chorych mogą wystąpić zaburzenia równowagi, podwójne widzenie, nierówność źrenic, napady padaczkowe. W skrajnych przypadkach może dojść do utraty oddechu, zatrzymania akcji serca a nawet śmierci. Dlatego nigdy nie należy bagatelizować powyższych objawów, a u osób ze zdiagnozowanym wodogłowiem systematycznie Pozri aj: „Ako 8-ročná som si zaťahovala opasok, až som mala odreniny.“. Mladá, iba 17-ročná Valentína ešte stále trpí anorexiou, no napriek tomu rozbieha celoslovenský projekt Chuť žiť. Dnes sa pozrieme na skutočne skvelé filmy o anorexii, ktoré vám priblížia túto chorobu a zároveň vás udržia v napätí celý večer. xM8OPCz. W sam raz żeby popsuć sobie nastrój przed majówką. Nie może być zbyt filmy dzielimy na dwie kategorie. Depresyjne, czyli takie, które nie wywołują smutku jako takiego, ale całościowo wpędzają w głębokiego doła. Zwykle pomaga w tym odpowiednio dobrana muzyka, sugestywne zdjęcia, konkretny temat. Przykład? Niech będzie Requiem dla snu. Ale i choćby Ona, pokazująca, w jak przerażającą stronę zmierza cywilizacja i stopniowy zanik relacji kategoria to wyciskacze łez. Z reguły dotyczą śmierci albo trudów oswajania się z czyimś odejściem. Sztandarowy przykład to Gwiazd naszych wina (ewentualnie zeszłoroczny Babyteeth, ale u nas w redakcji nie wszyscy są jego admiratorami). Gdzieś pośrodku tych dwóch opcji znajduje się Blue Valentine, gdzie niby mamy rozpad małżeństwa konkretnej pary, ale przy tym całość tak mocno podważa sensowność związków jako takich, że trudno po seansie nie usiąść i zastanowić się jak Chylińska: czy warto było szaleć tak?Wybrana przez nas piątka zapełnia zapotrzebowanie fanów obu tych biegunów smutnego kina. To pozycje z Netfliksa, masowe, ale nie zgrane - wielu z was być może nie widziało ani jednego z tych tytułów. Zbliżający się weekend jest dobrą okazją, by nadrobić ci się ten artykuł? Chciałbyś więcej?Zapisz się na nasz newsletter – raz w tygodniu polecamy najlepsze free, zero spamu, rezygnujesz, kiedy chceszSubskrybując, akceptujesz naszeTerms & ConditionsFilm z gatunku: kiedy czujesz, że jest ci źle - zobacz to, bo inni mają jeszcze gorzej. Jesse Piemons, czyli jeden z tych aktorów, których nikt nie kojarzy z nazwiska, ale każdy zna jego twarz, w roli początkującego scenarzysty Davida, który nagle dowiaduje się o chorobie matki. I jak w wielu znanych już amerykańskich obyczajówkach (Powrót do Garden State czy jeszcze świeża Elegia dla bidoków) wraca do swojego rodzinnego domu w małym miasteczku. A tam pełen pakiet: zetknięcie się z różnicą mentalną na linii metropolia - prowincja, cierpiąca matka i homofobiczny ojciec, którego tyrady nie pomagają Davidowi, zmagającemu się z odejściem ukochanego. To Hollywood, więc jest światełko w tunelu, ale zanim do niego dotrzecie, czeka was sporo smutnych scen. I odnalezienie się w sytuacji głównego bohatera, który generalnie ma ten problem, że świat i otoczenie naprawdę go nie 30. i mocno rasistowskie południe Ameryki. Na jedną farmę wprowadza się biała rodzina McAllanów. Na drugiej mieszka już familia Jacksonów - to Afroamerykanie. Muszą wspólnie dzielić jedno pole. Ale Jacksonowie na co dzień mierzą się z najgorszymi formami rasizmu. Sytuacji nie polepsza fakt, że synowie obu rodzin zostają wspólnie wysłani na być oscarowym hitem (to był jeden z pierwszych dużych filmów, wyprodukowanych przez Netfliksa), ale najwyraźniej echa Zniewolonego były jeszcze wówczas zbyt silne. Szkoda, bo Mudbound oferuje coś więcej od sztampowego podziału na złych białych i ciemiężonych czarnych - bez jakiejkolwiek próby wejścia z psychikę bohaterów. Przeciwnie, reżyserka Dee Rees stara się poszukać korzeni przenoszonego z pokolenia na pokolenie rasizmu i nie gloryfikuje na siłę odwagi prześladowanych. Ale całościowo wizja świata zaledwie sprzed 80, góra 90 lat, w którym przyzwolenie na dręczenie Afroamerykanów było na porządku dziennym, jest tu zobrazowana mocno sugestywnie, a przez to mocno we wstępie Blue Valentine i to jest podobna półka. Generalnie jeśli nie macie za sobą rozpadu poważnego związku - może nie chwycić was to tak mocno, jak tych doświadczonych w temacie. Chociaż obejrzeć trzeba, bo to kawał rasowego, dobrze napisanego małżeńska jest o tym, że podczas rozwodu przegrywają wszyscy. Najmocniej - dzieci. Ale zanim do tego dojdzie, film Noaha Baumbacha powoli, jak chirurg, rozcina wszystko to, co łączyło artystyczną parę dwójki głównych bohaterów, reżysera i aktorkę. Wyciąga na wierzch pierwsze zwątpienia, mówi o poświęceniu dla drugiej osoby, ale właściwie to w imię czego? Są prawdziwe emocje, a scena kłótni w małym motelowym pokoju to już klasyka najnowszej kinematografii. Wali wreszcie bez skrupułów w amerykański system prawny, którego przedstawiciele dwoją się i troją, by tylko oskubać rozwodników z jak największej jest to też film o tym, że kiedy nie ma innego wyjścia - rozwieść się po prostu trzeba. Dla dobra wszystkich. Byłoby idealnie, gdyby w miejsce billboardów Kochajcie się, mamo i tato nalepić plakaty z tym filmem, w którym do tematu podchodzi się głębiej niż poprzez puste teraz czas na wyciskacz łez. Abby i Sam są parą od zawsze. Serio - od zawsze, nigdy się z nikim innym nie umawiali na poważnie, najpierw, jako małolatów, łączyła ich przyjaźń, potem miłość, a teraz prawdopodobnie spodziewają się dziecka. Ale kiedy wybierają się do lekarza, by to potwierdzić, spada na nich przerażająca diagnoza: Abby ma raka i są małe szanse, by z niego wyszła. Co robi dziewczyna? Stara się znaleźć dla swojego chłopaka idealną partnerkę, która zastąpi ją po... No, wiadomo od razu powiedzieć, że różnica poziomu pomiędzy Nie ma drugiej takiej, a, dla przykładu, Historią małżeńską, jest znaczna. Tu mamy po prostu dobrze zrobione kino telewizyjne z bardzo smutnym plotem, ale i odrobiną radości, bo i o co innego walczy główna bohaterka. Tylko czy nie jest tak, że być może pewnych osób już się nie zastąpi? Tak czy inaczej, będzie smutno. Smutno, ale chociaż w dobrej obsadzie; na ekranie zobaczymy nie tylko młodą gwiazdę kina Gugu Mbathę-Raw, ale i starych wyjadaczy: Steve'a Coogana, Jacki Weaver czy cudownie stoickiego Christophera w cieniu wojny, ale bez pompy Imperium słońca Spielberga. Najpierw zabili mojego ojca przygnębia na całej linii, pokazując przy tym mocne zacięcie stojącej za kamerą Angeliny Jolie (tak, ona jest tu reżyserką) na tematy społeczne. Akcja dzieje się w Kambodży lat 70., absolutnie najbardziej przerażających czasach dla tego azjatyckiego kraju. Jolie pokazuje, jakie spustoszenie wywołali tam Czerwoni Khmerzy, którzy szybko przejęli władzę w kraju. I nawet rodziny dobrze sytuowane straciły wszystko, bo ideologia ugrupowania była taka: wyzbyć się dóbr materialnych, nie przywiązywać do ludzi, wspólnie pracować na rzecz wielkiego imperium. To zdecydowanie najbardziej ponura rzecz z całej piątki. Ogrom nieszczęść, jakie spadają na główną bohaterkę, siedmioletnią Loung Ung jest tak porażający, że autentycznie momentami nie chce się tego oglądać do końca. Ale czego innego można spodziewać się po filmie o takim tytule? Фільми про реальні подіїГангстери, бійці, спортсмени, серійні вбивці, знаменитості тощо — усі вони є героями найкращих фільмів, заснованих на реальних на NetflixПорятунок РубіВпіймай мене, якщо зможешБаррі Сіл: Король контрабандиСписок ШиндлераИгры РазумаГангстерДва серцяГра на пониженняМій татоНескоренийВсе моє життяГолос вулицьПроти льодуКороль поза закономСоціальна мережаПідмінаБлакитне дивоТепер я йду у дику далечіньЕверестУцілілийЛюдина, яка змінила всеЯраМоя найкраща подруга Анна ФранкШлях додомуДонні БраскоЦіна життяМорпіхиРоберто Баджо: Божественний ХвостикРозкопкиСільська елегіяКапітан ФілліпсМанкҐерекПравдива історіяШвидкість відвагиТанець сорока одногоЧуттєва революціяСтрус мозкуАмінаХлопчина з АсакусиЧерінг-Кросс-роуд, 84Нотатки для мого синаНові релізиДва серцяВсе моє життяЕмоційні фільмиПерегляньте більшеМій татоПідмінаБлакитне дивоТепер я йду у дику далечіньЯраМоя найкраща подруга Анна ФранкЦіна життяРозкопкиСільська елегіяҐерекШвидкість відвагиАмінаНотатки для мого синаБіографічні фільмиНескоренийГолос вулицьПроти льодуСоціальна мережаУцілілийЛюдина, яка змінила всеМоя найкраща подруга Анна ФранкДонні БраскоЦіна життяМорпіхиРоберто Баджо: Божественний ХвостикСільська елегіяМанкҐерекШвидкість відвагиЧуттєва революціяАмінаХлопчина з АсакусиЧерінг-Кросс-роуд, 84Нотатки для мого синаДрами на основі книжокГра на пониженняШлях додомуДонні БраскоЦіна життяМорпіхиРозкопкиСільська елегіяКапітан ФілліпсПравдива історіяХлопчина з АсакусиЧерінг-Кросс-роуд, 84У нас ще є що вам пропонує обширну бібліотеку художніх фільмів, документалістики, телесеріалів, аніме, відзначеного нагородами оригінального контенту тощо. Дивіться скільки завгодно й коли Miłość – jeden z tematów najczęściej poruszanych w historii kina. Sztampowo i ckliwie lub wręcz przeciwnie, nieszablonowo i świeżo. Filmy o miłości mogą bawić, wzruszać, denerwować – Co robisz?! Wracaj do niej natychmiast!. Kochamy je lub omijamy tego typu seanse szerokim łukiem. Prawdopodobnie jednak każdy z nas ma przynajmniej jeden taki film, który go poruszył, a może nawet doprowadził do łez. Dziś przyjrzymy się subiektywnemu zestawieniu najsmutniejszych filmów o miłości oczami kobiecej części redakcji Anna Niziurska Pokuta Od tej książki zaczęła się moja przygoda z twórczością Iana McEwana. Czytając myślałam, jak wielu „książkoholików”, jeszcze jeden rozdział i kładę się spać. Ekranizacja wyreżyserowana przez Joego Wrighta to dobry film na wieczór. Do obejrzenia i zapewne… popłakania. Mamy gorące lato 1935 roku. Cecilia (Keira Knightley) zakochuje się z wzajemnością w Robbiem (James McAvoy). Ich scenę miłosną podgląda 13-letnia siostra głównej bohaterki, Briony (Saoirse Ronan oraz Romola Garai). Zbyt wybujała wyobraźnia dziewczynki podsuwa jej zupełnie inne wytłumaczenie tego, co widzi. Doprowadza to do tragedii… Jak bezpodstawne oskarżenia mogą wpłynąć na życie dwojga zakochanych? Czy wybaczą kiedyś to, co zafundowała im mała dziewczynka? Czy ona wybaczy sama sobie? I przede wszystkim – czy młodzi kochankowie znajdą jeszcze szczęście i spełnienie uczuć? Kto nie widział – pozycja obowiązkowa do nadrobienia! Pamiętnik Mieszkaniec domu opieki czyta chorej na demencję pensjonariuszce historię letniego romansu. Allie (Rachel McAdams), dziewczyna z zamożnego domu, zakochuje się z wzajemnością w biednym pracowniku tartaku Noah (Ryan Gosling). Czy to uczucie ma szansę przetrwać mimo różnic dzielących dwojga zauroczonych sobą nastolatków? I skąd pensjonariusz domu opieki zna tę historię? PS Kocham Cię Podobne wpisy Te trzy słowa: PS Kocham Cię są chyba najczęściej wypowiadanymi zwrotami w filmie Richarda LaGravenese’a. Holly (Hilary Swank) oraz Gerry (Gerard Butler) są parą od lat, w zasadzie od dzieciństwa. Kłócą się, rozstają, wracają do siebie, ponieważ jedno nie potrafi żyć bez drugiego. Mają razem doczekać się dzieci, później wnuków, a na końcu pewnie i razem odejść z tego świata. Taki jest plan. Los jednak wszystko zmienia. Gerry choruje, a potem umiera. Holly nie potrafi sobie z tym poradzić, rozpacz po stracie ukochanego ją niszczy. Okazuje się jednak, że on wszystko przewidział i zadbał o to, by ukochana poradziła sobie ze stratą, z żałobą. Mają jej w tym pomóc listy, które zaczyna od niego dostawać. Listy podpisane: PS Kocham Cię. Przed emisją tego filmu powinno widnieć ostrzeżenie – prawdziwy wyciskacz łez. Oglądacie na własną odpowiedzialność. Jeden dzień 15 lipca 1988 roku Emma (Anne Hathaway) i Dexter (Jim Sturgess) poznają się. Mimo że różni ich praktycznie wszystko – ona jest idealistką z klasy robotniczej, on bogatym nastolatkiem, który uważa, że wszystko mu się od życia należy – spędzają ze sobą noc i postanawiają spotykać się co roku tego samego dnia. Przez kolejnych 20 lat tak się właśnie dzieje. Oglądamy ich kolejne spotkania, opowiadania o swoich sukcesach, porażkach, miłościach. Dlaczego umieściłam ten film w rankingu Najsmutniejszych filmów o miłości? Żeby się o tym przekonać, trzeba go obejrzeć. Do końca. Titanic Klasyk, klasyk, klasyk. Czy jest ktoś, kto nie płakał albo komu chociaż nie było żal, że ich miłość tak szybko się skończyła? Nad życie Wielu krytyków filmowych przejechało się po tym filmie. Że słabo nakręcony, na trybunach podczas meczu siatkarskiego jest tylko garstka statystów nieudolnie komputerowo „pomnożonych”, że scena miłosna jest przerysowana, a samo uczucie łączące Agatę Mróz (Olga Bołądź) i Jacka Olszewskiego (Michał Żebrowski) ukazane jest w sposób bardzo sztampowy. Oczywiście jest w tym sporo racji. Film nie jest najwyższych lotów, ale obejrzałam go kilka razy i za każdym razem mnie wzruszył. Dlaczego? Bo to nie jest zmyślona historia, nie scenariusz napisany przez kogoś o zapędach pro life. To zapis prawdziwego dramatu Agaty i Jacka. Myśl o tym, że decyzja, przed jaką stanęli, była jak najbardziej realna, towarzyszy mi podczas każdego seansu i jest tak silna, że nie potrafi nie wywołać łez. Karolina Chymkowska Okruchy dnia Miłość, która nie może się spełnić. Skrępowana wymogami przyzwoitości, surowych zasad, tego, co wypada, a co nie. Porozumienie i fascynacja między dwojgiem zupełnie różnych ludzi. Ona stawia na szczerość, na otwartość, ale wie, że nie powinna go naciskać. Nie ma zresztą pojęcia, do jakiego stopnia on… On kryje swoje uczucia pod warstwą lodu i konwenansu. Ukrywa je przed nią, nie pozwala do siebie dotrzeć, nie pozwala sobie się otworzyć. Nie ma zresztą pojęcia, że przecież ona… I tak powstaje jeden z najsmutniejszych i najpiękniejszych filmów o miłości. Zakochany bez pamięci Miłość, która boli tak, że chcesz wymazać z pamięci wszystko, co z nią związane. Ukochaną osobę, wszystkie kojarzące się z nią śmiesznostki, kolor włosów, dziwne nawyki, wszystkie zbudowane razem wspomnienia. Boli tak bardzo, że jesteś gotów poświęcić cząstkę siebie, człowieka, którym się stałeś w konsekwencji swoich doświadczeń, byle wyrwać to cierpienie z korzeniami. Chwilowa ulga od smutku i los, który ponownie pcha cię na tę samą ścieżkę. Bo nie da się uciec od tego, kim jesteśmy. Co się wydarzyło w Madison County Miłość, która niesie ze sobą nadzieję na nowy początek. Zamknięta w kilku intensywnych dniach obietnica spełnienia, jedności i pożądania. Która musi ustąpić przed obowiązkiem i odpowiedzialnością. Ręka już sięga do klamki samochodu… ale wtedy zmieniają się światła. Moment minął. Pozostaje smutek i pociecha, że przynajmniej postąpiło się właściwie… Bram Stoker’s Dracula Miłość zdolna przemierzyć oceany czasu. Wiecznie żywa. Na zawsze prawdziwa. On niby ten sam, a jednak inny, ona niby inna, a jednak przecież ta sama. Emocje wybuchają z siłą wulkanu, pożądanie buzuje, pojawia się nadzieja na całkowite oddanie, na naprawę dawnych błędów. Ale dawne błędy to również dawne grzechy. Tam zaś, gdzie trwa wieczna pokuta, nie ma szans na nowy początek, a największym darem, jaki może ofiarować miłość, jest wyzwolenie. Cinema Paradiso Miłość, która miała swój początek i koniec we właściwym czasie. A jednak smutku po niej nie zdołała zaleczyć żadna kolejna. Karolina Nos-Cybelius Jedwab Wyjątkowo smutna historia trójkąta miłosnego. Mąż, żona i egzotyczna kochanka. On nie wie, że ona wie. Żona, która z klasą i w samotności znosi zdrady. Michael Pitt i Keira Knightley jako para, która zbudowała związek bardziej na przyjaźni niż namiętności. Ktoś trzeci wypełni nieoczekiwanie tę lukę. Niezapomniane zdjęcia i muzyka. Słodko-gorzki film, który wzrusza, ale nie jest przesadnie ckliwy. Przełamując fale Film Larsa von Triera z Emily Watson i Stellanem Skarsgårdem w rolach głównych. Dramatyczna historia związku, w którym prawdziwe oddanie miesza się ze zdradą. Jak to u von Triera, nie brakuje tu mocno zaakcentowanego wątku erotycznego, ale film ma głębsze przesłanie. Obraz o niszczącej sile miłości. Portret kobiety, która zrobi dla mężczyzny dosłownie wszystko, nawet wbrew sobie. Take This Waltz Obraz zwyczajnego małżeństwa, które dopadła rutyna. Bardzo się kochają, świadczą o tym drobne gesty, które są charakterystycznymi wyłącznie dla nich rytuałami, ale zamiast przetrwać razem gorszy czas, jedno z nich wdaje się w romans. Michelle Williams jako młoda kobieta, która ma w głowie ideał prawdziwej miłości i przeznaczenia. Daje się ponieść fascynacji przystojnym sąsiadem o artystycznej duszy. Finał pokazuje, że nie ma związków, w których cały czas iskrzy równie mocno. Albo potrafi się żyć z jednym partnerem, któremu się ufa i który jest prawdziwym przyjacielem, albo będzie się samotnym. Narodziny Dramat kobiety, na której progu staje dziesięcioletni chłopiec, twierdzący, że jest reinkarnacją jej zmarłego przed laty męża. Sytuacja wydaje się absurdalna, ale Anna (Nicole Kidman) zaczyna mieć wątpliwości. Chłopiec zna jej sekrety i zwyczaje, o których mógł wiedzieć tylko ukochany mąż… Trochę niedoceniany film, który fascynuje i nie daje jasnych odpowiedzi. Melancholijna opowieść nie tylko dla kobiet. Ona Historia mężczyzny zakochanego w sztucznej inteligencji. Samantha (głos Scarlett Johansson) jest internetową aplikacją, która zastępuje Theodorowi (Joaquin Phoenix) prawdziwą partnerkę. Bardziej niż o miłości to film o jej braku. Przygnębiająca wizja. Czy naprawdę to czeka ludzkość? Wielkie nadzieje Uwspółcześniona ekranizacja prozy Dickensa. Choć obiektywnie nie jest to film wybitny – i tak go uwielbiam. W obsadzie Gwyneth Paltrow, Ethan Hawke i Robert De Niro. Świetna muzyka i niezapomniany singiel Tori Amos. Ilekroć emitują w telewizji, oglądam i się wzruszam. Lektor W tym przypadku nie można mówić o wzruszeniu, tylko o histerii. Film, którego staram się nie oglądać, ale i tak widziałam już kilka razy. Historia związku nastoletniego chłopaka i nazistki, która ma na rękach krew niewinnych ludzi. Poruszające i wywołujące skrajnie ambiwalentne odczucia dzieło Stephena Daldry’ego z Kate Winslet w roli analfabetki, która pokochała literaturę i pewnego chłopca, którego życie na zawsze odmieniła. Skaza Film który – coś czuję – znów dziś obejrzę. Obraz Louisa Malle z Juliette Binoche i Jeremym Ironsem. Historia patologicznego wręcz romansu, który sieje spustoszenie w duszy starzejącego się mężczyzny. Genialna ścieżka dźwiękowa Zbigniewa Preisnera. Niezapomniany seans gwarantowany. Miłość Chyba nigdy tak nie płakałam w kinie, jak na tym oscarowym filmie. Obraz Michaela Hanekego to jedna z tych historii, które są do bólu prawdziwe. Miłość i troska w obliczu starości i postępującej choroby. Niby zwyczajny, ale rozdzierający portret małżeństwa z pięćdziesięcioletnim stażem. Film, który każdy wrażliwy człowiek powinien obejrzeć. The Ring Amerykański remake wcale nie był taki zły, ale to od japońskiego oryginału wszystko się zaczęło. Sam film, nagrany na kasecie wideo, po obejrzeniu którego czeka nas pewna śmierć, jest wystarczająco przerażający, by zafundować sobie co najmniej kilka bezsennych nocy. "The Ring" to jeden z nielicznych horrorów, które potrafią mnie realnie przerazić, nie uciekając się do nagłego wyskakiwania zza rogu i okropnych stworów. Mucha "Mucha" Davida Cronenberga to film, który rozpoczął wielką karierę Jeffa Goldbluma oraz horror, w którym tytułowego potwora można spokojnie zaliczyć do najbardziej przerażających w dziejach X muzy. Mucha jest w moim prywatnym rankingu wyżej od Obcego jeśli chodzi o celuloidowe tego sam film pokazuje nie tylko okropną i wyjętą z koszmarów wizję człowieka, który wymieszał swoje DNA z genami owada, ale to też metafora strachu przed chorobami i deformacjami - jeden z naszych największych i całkiem realnych lęków. Najście Jeden z najlepszych i najbardziej przerażających przedstawicieli nowej francuskiej fali ekstremalnego horroru. Typowy schemat najścia na mieszkanie został tu odświeżony główną bohaterkę, która… jest w ciąży. Co więcej, nękająca ją druga kobieta chce od niej właśnie jego nienarodzonego dziecka, choćby miał to być wyrwany jej żywcem płód. Funny Games Jeśli nie mieliście okazji obejrzeć dotąd "Funny Games", to koniecznie to nadróbcie. To absolutna czołówka najlepszych filmów lat 90. i jeden z najlepszych oraz najbardziej porażających filmów, jakie w życiu widziałem. Na pierwszy rzut oka wydaje się on być thrillerem psychologicznym opowiadającym o małżeństwie, które nieoczekiwanie staje się zakładnikami dwóch psychopatów."Funny Games" nie potrzebuje żadnych potworów, fruwających flaków i litrów krwi by przerazić widza. Wystarczy, że przyjdzie nam obserwować bogu ducha winnych ludzi skazanych na łaskę nieobliczalnych terrorystów. Ani oni, ani my nie wiemy, czego można się po nich spodziewać. A to jedna z najstraszniejszych możliwych tego "Funny Games" było pierwszym znanym mi filmem, który burzył czwartą ścianę, a filmowi oprawcy zwracali się w nim bezpośrednio w stronę widza. Czyniąc go tym samym biernym obserwatorem i zarazem uczestnikiem oglądanego horroru niewinnych ludzi. Wideodrom Jeśli miałbym powiedzieć co mnie najbardziej fascynuje i zarazem przeraża w ludziach, to bez wahania stwierdziłbym, że jest to umysł/wyobraźnia. Ta, którą obdarzony jest David Cronenberg, jest na równi fascynująca co przerażająca. Do tego reżyser posiadł niezwykłą umiejętność przetwarzania tej barwnej wyobraźni na wżerające się w umysł obrazy. Taki jest też jego "Wideodrom", którego bohater odkrywa piracki kanał telewizyjny, na którym emitowane są przerażające i niepokojące programy. Po obejrzeniu kanału, jego widz zapada na ciężką chorobę mózgu i dopadają go potworne halucynacje. Godzilla Może dla was "Godzilla" z 1954 roku to mało straszny film nadgryziony zębem czasu i z mężczyzną w gumowym kostiumie, który przechadza się obok kartonowych bloków, ale dla mnie to coś znacznie więcej. "Godzilla" nie tylko zapoczątkowała jedną z najpopularniejszych i najdłuższych serii w historii kina. Dała też początek filmom o gigantycznych potworach (stała się też inspiracją dla produkcji o wielkich robotach).To przede wszystkim mrożąca moją krew w żyłach metafora niszczycielskiej siły wojny i bomby atomowej. Czarno-biały obraz dodatkowo kreuje mroczną wizję rodem z koszmaru, w którym to olbrzymi potwór rozdeptuje i niszczy miasta i ludzi. Omen Bardziej przerażające od samego Diabła jest chyba tylko dziecko opętane przez niego. Aktor wcielający się w filmowego Damiena był tak przekonujący w swej roli, że za każdym razem gdy siadam do oglądania "Omenu" ląduję na podłodze razem ze swoją szczęką. "Omen" to zresztą jeden z prekursorów nowoczesnego horroru, także jakby na to nie patrzeć, jest to pozycja obowiązkowa. Coś "Coś" prezentuje nam równie przerażającego stwora jak "Mucha", ale w tym filmie o wiele bardziej mrozi krew w żyłach jego nomen omen lodowate miejsce akcji (Antarktyda) oraz poczucie izolacji, totalnego odcięcia od świata i osamotnienia. Teksańska masakra piłą mechaniczną Czy może być coś gorszego niż stanie się ofiarą kanibali na teksańskich pustkowiach? Każdy, kto kiedykolwiek wybierał się w podróż autostopem i korzystał z opcji noclegu u nieznajomych, jest w stanie w jakimś sensie zidentyfikować się z niepokojem bohaterów "Teksańskiej masakry piłą mechaniczną". Audition Takashi Miike to o tyle cwana bestia, że jego "Audition" zaczyna się niepozornie i przez lwią część swojego czasu trwania kompletnie nie pozwala się jakkolwiek przygotować na szok, jaki czeka nas w jego ostatnim akcie. To naprawdę ostra jazda bez trzymanki, pełna chorej przemocy, bezwzględności, chęci zemsty i tortur, które wszyją się wam na zawsze w że "Audition" podejmuje też temat molestowania i odpowiedzi na nie, może być też skuteczną przestrogą dla ludzi pokroju Harveya Weinsteina.

najsmutniejsze filmy o chorobie